(zepsucie się)

См. также в других словарях:

• zepsucie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. zepsuć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} upadek, rozwiązłość obyczajów, rozkład moralny; demoralizacja :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zepsucie — n I 1. rzecz. od zepsuć. 2. «upadek moralności, rozwiązłość obyczajów» Skutki zepsucia. Ulegać, opierać się zepsuciu …   Słownik języka polskiego

• rozłożyć — dk VIb, rozłożyćżę, rozłożyćżysz, rozłożyćłóż, rozłożyćżył, rozłożyćżony rozkładać ndk I, rozłożyćam, rozłożyćasz, rozłożyćają, rozłożyćaj, rozłożyćał, rozłożyćany 1. «rozprostować, rozpostrzeć coś złożonego; położyć na czymś rozpościerając;… …   Słownik języka polskiego

• awaria — ż I, DCMs. awariarii; lm D. awariarii (awariaryj) 1. «uszkodzenie, zepsucie się maszyny, urządzenia technicznego itp., uniemożliwiające lub ograniczające użytkowanie danego obiektu» Awaria silnika. Awaria sieci elektrycznej, gazowej,… …   Słownik języka polskiego

• awaria — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIb, lm D. awariarii {{/stl 8}}{{stl 7}} poważniejsze uszkodzenie, zepsucie się maszyny, pojazdu mechanicznego, urządzenia technicznego, instalacji : {{/stl 7}}{{stl 10}}Awaria maszyny, silnika, elektrowozu, kolejki… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• gorszyć — ndk VIb, gorszyćszę, gorszyćszysz, gorsz, gorszyćszył, gorszyćszony «wywierać zły, demoralizujący wpływ; powodować zepsucie, zgorszenie; wywoływać oburzenie» Gorszyć kogoś swoim zachowaniem, postępowaniem. Czyjeś zachowanie gorszy kogoś. gorszyć… …   Słownik języka polskiego

• obyczaj — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «powszechnie przyjęty, umowny, najczęściej utwierdzony tradycją sposób postępowania w danych okolicznościach, właściwy pewnej grupie ludzi, charakterystyczny dla danego terenu, okresu itp.; zwyczaj» Dawny, ludowy,… …   Słownik języka polskiego

• zgorszyć — dk VIb, zgorszyćszę, zgorszyćszysz, zgorsz, zgorszyćszył, zgorszyćszony «wywrzeć na kogoś zły, demoralizujący wpływ, spowodować zepsucie; wywołać oburzenie» Zgorszyć kogoś niewybrednymi dowcipami. zgorszyć się «zostać zgorszonym; oburzyć się»… …   Słownik języka polskiego

• demoralizacja — ż I, DCMs. demoralizacjacji, blm «proces odchodzenia od obowiązujących wartości moralnych, przejawiający się w przestępczości, korupcji, wykolejeniu jednostek; stan upadku moralności, zepsucie; rozluźnienie dyscypliny, karności» Zapobiegać… …   Słownik języka polskiego

• zgnilizna — ż IV, CMs. zgniliznaiźnie, blm 1. «zgniła, gnijąca substancja; gnicie, rozkład» Woń, zaduch zgnilizny. przen. «demoralizacja, zepsucie, upadek moralny» Zgnilizna moralna. Zgnilizna świata przestępczego. 2. ogr. leśn. «choroba roślin wywołana… …   Słownik języka polskiego

• obyczaje — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. obyczajejów {{/stl 8}}{{stl 7}} powszechnie akceptowany przez daną społeczność sposób życia, prowadzenia się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Panują gdzieś surowe obyczaje. Upadek, zepsucie obyczajów. Rozwiązłość… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień